Over mij

DJ was mijn eerste eigen hond, een Jack Russell Terriër. Hij was 9 maanden toen ik hem adopteerde bij dierenasiel de Hof van Ede, ik was zijn vierde eigenaar. Een schat van een hond, die op zijn gelukkigst was als hij er gewoon lekker bij was. Doordat hij slecht alleen thuis kon zijn was hij er ook eigenlijk altijd bij. Waar ik was, was DJ.
 
Op zijn “probleempje” na had ik er een hele fijne eerste hond aan. We hebben heel veel cursussen en sporten gedaan samen. Vooral combisport en G&G waren favoriet. We hebben in deze periode samen onwijs veel geleerd. Ik over hondengedrag en het trainen met een hond, en hij over hoe hij een baasje kon vertrouwen en hoe leuk het was om samen te werken.

DJ was onwijs sterk in de hondentaal, in een losloopgebied was hij vrienden met iedereen. Hij speelde graag, maar altijd met veel respect waardoor hij nooit in de problemen kwam. Eigenlijk vond elke hond hem wel leuk. En als ze het niks vonden, hield hij nette afstand en met mooie kalmerende signalen zei hij dat het goed was. 

Een gouden hond dus, die ik elke dag wel even mis. Wat had hij handig geweest bij de opvoeding van Antar of bij het helpen met de lessen. Helaas is DJ net geen 4,5 jaar oud geworden. Januari 2018 hebben we afscheid van hem moeten nemen omdat hij leukemie had. 

Na DJ kon ik niet lang zonder het zicht op een nieuwe hond, zonder hond leven maakt mij heel ongelukkig wist ik inmiddels. Ik wilde een actief ras waarmee ik de sport in kon. Hard werken vond ik niet erg, en een tikkie eigenwijs vond ik ook wel leuk. Na lang zoeken wist ik het zeker, ik wilde een Australian Shepherd. 

Een ras wat je niet vaak zag in een asiel, dus ik wilde graag een pup. Mede omdat ik er dan echt een sporthond van kon maken. Via de rasvereniging kwam ik in contact met de fokker van Antar. Zijn moeder Quinty was toen net loops. We hadden een leuke kennismaking en hebben het hele traject kunnen volgen.

Daar was hij dan, Antar, een klein zwart bolletje wol met vanaf dag één een onwijs sterke eigen wil. Een pup die heel gevoelig was en snel overprikkeld raakte. Hij had zo’n andere aanpak nodig dan DJ. Hij liet totaal ander gedrag zien.

Hij was altijd blij, wilde met iedereen knuffelen en spelen, maar wel als hij dit zelf wilde. Als er iets moest, was ik de enige die dat mocht. Met andere honden was hij onzeker, hij wist zich vaak geen houding te geven. Hij kon enorm “awkward” kijken. En verder was het gewoon een heerlijke hond in de omgang. Leerde snel, vond sporten onwijs leuk. We deden aan agility en frisbee. Daarnaast vonden we het leuk om samen hard te lopen.

Antar had een heel groot voordeel, hij was heel goed in zijn kalmerende signalen bij onzekere of jonge honden. Met puppy's was hij heel lief en onzekere honden kreeg hij vaak aan het spelen. Mede daarom is het een onwijs gemis dat Antar vanwege een chronische longaandoening, net voor zijn 4e verjaardag, is ingeslapen.

Mijn droom was al jaren het hebben van twee honden. In de tijd dat ik DJ had, had ik regelmatig van het werk honden in huis. Het zien dat honden samen leven vind ik heerlijk. Ooit wilde ik twee eigen honden. Helaas moest die droom verhuizen naar de lange termijn toen DJ ziek werd, en later Antar kwam. 

Voor Antar heb ik altijd al het idee gehad dat het goed voor hem zou zijn als er een tweede hond bij zou komen. Hij was wat onzeker, dan sta je samen toch sterker. Echter had ik wel ervaren, door zijn onzekerheid, dat dit een pup moest zijn. En ook ging ik twijfelen of een aussie naast Antar wel een goed idee was. Hij was zelf al zo gevoelig, ik geloofde niet dat het een goede match zou zijn.

Zoals ik over van alles uren kan nadenken, deed ik dat hier ook over. Al snel kwam ik weer terug bij mijn oude liefde, terriërs. En ook al vrij snel bij de Parson Russell. Via de rasvereniging ben ik in contact gekomen met een hele fijne fokker en 8 maanden later kwam Ola bij ons wonen.

Ola is een hele vrije en blije hond. Eerlijk gezegd denk ik dat ik nog nooit zo'n makkelijke hond gehad heb. Ze is een kei harde werker maar zal altijd haar mening wel geven op een nette manier. Als ze het even niet snapt, gaat ze op een afstandje kijken tot ze weer weet wat er van haar gevraagd wordt. Ze kan enorm goed met prikkels om gaan, ook een vervelende ervaring heeft ze zo van zich "afgeschud". Wel is het een echte werker en heeft ze niet zo heel veel geduld. Even rustig wachten is niet haar hobby en dan kun je haar echt horen zeuren. Ze is dol op actie en wilt heel graag voor je aan het werk. Op dit moment starten we agility wedstrijd in de 1e graad.

Ola is een heel fijn hondje in de omgang naar mensen en andere honden. Ze houdt van aandacht en vind het heerlijk om te knuffelen thuis met ons. Met andere honden is ze ook goed, al heeft ze het niet zo op grote, snelle honden. 

Het hebben van twee honden bleef mijn droom. Antar en Ola waren zo'n fijne combinatie en na bijna een jaar had ik ook het idee dat Ola het heel fijn zou vinden om weer een maatje te hebben. 

Best wel lang hebben we getwijfeld of we voor een herplaatser zouden gaan, of toch een pup. Ook hebben we heel veel rassen overwogen en zijn we uiteindelijk op de Mini American Shepherd uitgekomen. Via een goede kennis waren we geïnformeerd over een hele fijne fokker waar we al snel een gezellige kennismaking mee hadden.

We hebben het hele traject, net als bij Antar en Ola, mogen volgen. Op 21 oktober was het dan eindelijk zover, we mochten Mozi ophalen. Een perfecte match met onze wensen. Op het moment van schrijven is het nog een hele kleine man en ontdekt hij de wereld samen met ons. Ola en Mozi zijn al dikke maatjes en ik kijk dan ook enorm uit naar de toekomst van hun samen. 

We gaan ontdekken wat Mozi leuk vind om te doen. Agility en frisbee zullen we sowieso gaan proberen. Verder denken we er ook aan om te kijken of hij aanleg heeft om te drijven. Bovenal weet ik zeker dat we er een hele fijne huishond aan zullen hebben.